ပ်ိဳရြယ္စဥ္ခါ၊ လိုရာပါလ်က္
ငါတၾကြၾကြ။
...
အိုကာလ၌၊ ထလည္းမႏိုင္၊
ထိုင္လည္းမေကာင္း၊ ေလ်ာင္းလဲမသာ၊
လိုမပါဘူး။
ဇရာဤ၀ဋ္၊ ကင္းမလြတ္ႏိုင္၊
မခၽြတ္ေသေအာင္ ၊အၿမဲေဆာင္၏။
သားေခ်ာင္ေသြးခန္း၊ ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျမန္း၍၊
မလန္းမလူ၊ ဇရာဟူသည္၊
ဆံျဖဴသြားကၽြတ္၊ တြတြ႐ြတ္လ်က္၊
ယြင္းခၽြတ္ပ်က္ၿပိဳ၊ ေန႕တိုင္းအိုသည္၊
ဤကိုယ္ေပ်ာက္လိမ့္ မေႏွးတည္း။ ။
(မန္လည္ဆရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment