လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘုန္းတန္ခုိး ဆုိတာအလုပ္လုပ္ျခင္းပဲ။ ဆင္ေျခေပးတဲ့ ပါးစပ္၊ ထမင္ငတ္တတ္တယ္။
ကုိယ့္ဘ၀ ကုိယ္သိ၊ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး။
လဲရင္ျပန္ထ၊ အဲဒါ ဘ၀ပဲ။
အက်င့္စာရိတၱသည္ ထုိသူ၏ ကံၾကမၼာ ပင္တည္း။
ေနသလုိျဖစ္တဲ့ ဘ၀မွာ၊ ျဖစ္သလုိ မေနပါနဲ႔။
လူ႔ဘုံဆုိတာ၊ လု႔ံလ၀ီရိယ ဘုံပါ။
အစာငတ္ရင္၊ တစ္ခဏ၊ စာငတ္ရင္တစ္ဘ၀၊ ဆုံးရွုံးၿပီမွတ္။
လုပ္ခ်င္တာထက္၊ လုပ္သင့္တာလုပ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
ေရာဂါျပင္းလွ်င္ ေဆးရွိသည္၊ လူပ်င္းလွ်င္ ေဆးမရွိပါ။
ဘ၀ႀကဳိး၀ုိင္းထဲမွာ၊ ဒုကၡၡၡၡကုိအလွဲထုိးပါ။
အေျပာနဲ႔ကဲ့ရဲ႔သူကုိ၊ အလုပ္နဲ႔ အနုိင္ယူပါ။
No comments:
Post a Comment